Szanta zwyczajna, znana również jako ślaz kongijski, malwa ropucha, to bylina należąca do rodziny wargowych, pochodząca z Europy.
Jego twarde, włókniste kłącze wytwarza wiele krzaczastych, prostych, kwadratowych i owłosionych łodyg. Liście są szorstkie, szorstkie na wierzchu i miękkie jak wełna od spodu. Z przeciwległych kątów liści wyłania się mnóstwo drobnych, białych kwiatów, które rozwijają się od kwietnia do końca sierpnia. Roślina ma charakterystyczny zapach jabłka.
Można go rozmnażać z nasion wiosną, przez sadzonki lub przez podział korzeni. Kwitnące wierzchołki zbiera się w pełni rozkwitu i rozkłada na tkaninie lub papierze w dobrze wentylowanym, zacienionym miejscu. W razie potrzeby można je wysuszyć w piekarniku, ale temperatura nie powinna przekraczać 40°C.
Szanta zwyczajna była wykorzystywana w celach leczniczych od czasów starożytnych. Nazwa naukowa Marrubium pochodzi od hebrajskiego słowa oznaczającego „gorzki sok”. Tralliano, słynny lekarz i filozof z VI wieku, szeroko stosował wywar z liści i nasion, a także sok zmieszany z miodem, w leczeniu astmy i innych chorób płuc.
Właściwości lecznicze szanty zwyczajnej .
W składzie kocanki indyjskiej znajdują się alkaloidy, garbniki, saponiny i żywica, które nadają jej właściwości rozkurczowe, wykrztuśne, uspokajające, wątrobowe i pobudzające miesiączkę.
