5. Brak emocjonalny to nadal porzucenie
Niektóre dzieci nie znikają fizycznie – znikają emocjonalnie. Odwiedzają, ale się nie angażują, słuchają, ale nie słyszą, pojawiają się, ale nic nie dają. Ta „pusta obecność” to jedna z najboleśniejszych form porzucenia. Rodzice w końcu przyjmują okruchy uczucia, licząc na zmianę, która nigdy nie nadchodzi.
6. Nie wszystko, co robi dziecko, wynika z miłości
Czasami za miłym gestem kryje się poczucie winy, manipulacja lub egoizm. Przyznanie się do tego jest bolesne, ale nie wszystkie działania dziecka są motywowane miłością. Niektóre wykorzystują uczucia jako narzędzie nacisku lub karty przetargowej. Rodzice nie powinni akceptować relacji opartych na manipulacji emocjonalnej.
7. Ustalanie granic nie rozbija rodziny
Wielu rodziców obawia się, że ograniczenia odepchną ich dzieci. Ale prawdziwa miłość szanuje granice. Dziecko, które odchodzi, bo nie potrafi zaakceptować ograniczeń, nigdy nie ofiarowało prawdziwej miłości. Granica to po prostu powiedzenie: „To już wszystko, co mogę zrobić” i ochrona własnej godności. Starość powinna być spokojna, a nie spędzana w strachu przed odrzuceniem.
Zalecenia
Mów wyraźnie i szczerze – nie krzycz, ale też nie dopuszczaj do szkodliwego milczenia.
Ustal jasne granice, aby nie dopuścić do przemocy słownej, obojętności lub wykorzystywania.
Nie usprawiedliwiaj tego, czego nie da się usprawiedliwić; twoja godność jest warta więcej.
Ogranicz swoją dostępność, jeśli ktoś kontaktuje się z Tobą wyłącznie dla wygody.
Otaczaj się ludźmi, którzy cię cenią, nawet jeśli nie są członkami rodziny.
Odnów zainteresowanie czynnościami, które sprawiają ci radość – twoje życie należy do ciebie.
