Leki antycholinergiczne są stosowane w leczeniu różnych schorzeń, w tym choroby Parkinsona i zaburzeń układu moczowego. Działają poprzez blokowanie acetylocholiny, kluczowego neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za pamięć i uczenie się. Badania pokazują, że zwiększają one ryzyko demencji. Na przykład, badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Waszyngtońskim objęło ponad 3500 osób starszych i wykazało, że osoby regularnie stosujące leki antycholinergiczne miały o 54% większe ryzyko rozwoju demencji.
Do popularnych leków antycholinergicznych powiązanych z pogorszeniem funkcji poznawczych należą meklizyna, skopolamina, biperyden, oksybutynina i difenhydramina. Jednak inne leki, takie jak glikopironium i tiotropium, nie wykazały takiego działania. Pacjenci i lekarze powinni dokładnie rozważyć ryzyko i korzyści związane ze stosowaniem tych leków.
Kortykosteroidy i mózg.
Kortykosteroidy są stosowane w leczeniu różnych stanów zapalnych i chorób autoimmunologicznych. Jednak długotrwałe stosowanie, zwłaszcza doustne, może powodować poważne skutki uboczne, takie jak dezorientacja, lęk i depresja. Brytyjskie badanie wykazało, że osoby przyjmujące kortykosteroidy przez długi czas mają wyższe ryzyko rozwoju demencji.
Glikokortykoidy, takie jak prednizon, wpływają na funkcjonowanie mózgu poprzez zmianę poziomu hormonu stresu, kortyzolu. Nawet wziewne kortykosteroidy, takie jak flutykazon, mogą mieć negatywne skutki, jeśli są stosowane w dużych dawkach lub przez długi czas. Konieczne jest ścisłe monitorowanie ich stosowania przez personel medyczny i rozważenie alternatywnych metod leczenia.
Benzodiazepiny: Ukryte zagrożenie dla pamięci.
Benzodiazepiny, takie jak alprazolam i diazepam, są przepisywane w leczeniu bezsenności i lęku. Choć skuteczne w krótkim okresie, ich długotrwałe stosowanie może podwoić ryzyko choroby Alzheimera i spowodować trwałe uszkodzenie mózgu. Jedno z badań wykazało, że 40% osób stosujących te leki doświadcza różnych objawów neurologicznych, takich jak trudności z koncentracją.
Wiążą się one również z ryzykiem uzależnienia fizycznego i emocjonalnego, co utrudnia wielu pacjentom zaprzestanie ich zażywania. Lekarze rozważają niefarmakologiczne metody leczenia, takie jak terapia behawioralna, w leczeniu lęku i bezsenności.
Amfetaminy i pułapka pamięci
Amfetaminy są stosowane w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Chociaż tymczasowo poprawiają koncentrację, długotrwałe stosowanie może prowadzić do utraty pamięci i innych trwałych uszkodzeń poznawczych. Uzależniają fizycznie i emocjonalnie oraz mogą powodować poważne problemy, takie jak arytmie.
Niezwykle ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia uważnie monitorowali swoje recepty. Należy również rozważyć metody niefarmakologiczne, takie jak terapia behawioralna.
Leki przeciwhistaminowe pierwszej generacji: ulga dziś, problem jutro
Leki przeciwhistaminowe pierwszej generacji, takie jak difenhydramina, są stosowane w leczeniu alergii, ale mogą powodować zaburzenia funkcji poznawczych ze względu na działanie antycholinergiczne. Niedawne badanie wykazało, że ich długotrwałe stosowanie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem demencji.
W przypadku długotrwałego leczenia alergii preferowane są mniej szkodliwe alternatywy, takie jak cetyryzyna. Przed rozpoczęciem długotrwałego stosowania tych leków należy skonsultować się z lekarzem.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i utrata pamięci.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina, zwiększają dostępność kilku neuroprzekaźników, ale mają również działanie antycholinergiczne. To sprawia, że wiążą się z wyższym ryzykiem demencji i upośledzenia funkcji poznawczych, szczególnie u osób starszych.
Obecnie dostępne są bezpieczniejsze alternatywy, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), które charakteryzują się lepszym profilem bezpieczeństwa.
Statyny i funkcje poznawcze
więcej na następnej stronie
