Zaufanie jest cenne, ale powinno być dawane z zachowaniem granic i jasnymi oczekiwaniami.

Choć poleganie na bliskich, zwłaszcza sąsiadach czy przyjaciołach, jest naturalne, kluczowe jest jasne ustalenie granic i wyraźne zakomunikowanie odpowiedzialności. Ślepe zaufanie, bez jasnych ustaleń, może prowadzić do poważnych naruszeń – na przykład wpuszczenia obcych do domu z założeniem, że zrobią przysługę.

Ta historia przypomina nam, że powinniśmy chronić swoją przestrzeń osobistą, weryfikować intencje i nie zakładać, że inni podzielają nasze podejście do granic.

Historia

Wyjechałem na miesięczną podróż służbową, zostawiając opiekę nad moim domem mojej sąsiadce Lisie — robiła to niezawodnie od lat.

Uśmiechnęła się, gdy oddawałem jej klucze, zapewniając mnie, że zajmie się roślinami i odbierze pocztę.

Wymieniliśmy uściski, życzyliśmy sobie wszystkiego najlepszego i wyszedłem pewien, że wszystko będzie dobrze.

Ale sprawy przybrały inny obrót.

Po zaledwie czterech dniach klient odrzucił moją ofertę.

Niedługo potem zwolniono mnie z pracy.

Ponieważ nic mnie nie powstrzymywało, postanowiłem wrócić wcześniej do domu.