Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje hiperglikemię – lepiej znaną jako wysoki poziom cukru we krwi – jako poziom cukru we krwi na czczo przekraczający 7,0 mmol/l (126 mg/dl) lub 11,0 mmol/l (200 mg/dl) dwie godziny po posiłku. Chociaż hiperglikemia występuje najczęściej u osób z cukrzycą, wysoki poziom cukru we krwi może wystąpić również u osób z grupy ryzyka, szczególnie z powodu złej diety, braku aktywności fizycznej lub chorób współistniejących.
Stan ten zazwyczaj rozwija się, gdy organizm nie produkuje wystarczającej ilości insuliny – hormonu odpowiedzialnego za transport glukozy z krwi do komórek – lub staje się oporny na działanie insuliny. Nieleczona hiperglikemia może stopniowo uszkadzać naczynia krwionośne, nerwy i ważne narządy, prowadząc do długotrwałych problemów zdrowotnych. Dlatego rozpoznanie wczesnych objawów ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania powikłaniom i poprawy jakości życia.
Poniżej przedstawiamy siedem głównych objawów, które mogą wskazywać, że poziom cukru we krwi wzrasta do niezdrowego poziomu:
- Ciągłe pragnienie (polidypsja)
Jednym z najczęstszych wczesnych objawów wysokiego poziomu cukru we krwi jest nieugaszone pragnienie. Kiedy glukoza gromadzi się we krwi, nerki intensywniej pracują, aby przefiltrować jej nadmiar i wydalić go z moczem. To powoduje odwodnienie organizmu, co prowadzi do odwodnienia i większego niż zwykle pragnienia wody.
- Zwiększony głód (polifagia)
Wysoki poziom cukru we krwi zaburza zdolność organizmu do przekształcania pożywienia w użyteczną energię. Ponieważ glukoza nie może skutecznie wniknąć do komórek, mózg interpretuje to jako brak energii – nawet jeśli właśnie zjadłeś. W rezultacie możesz odczuwać nienaturalny głód i mieć ochotę na większe posiłki lub częste przekąski.
