Na początku myślałem, że nigdy nie odważy się wyjechać. Dom jej rodziców jest w Lucknow, jakieś 500 kilometrów stąd. W Davao nie zna nikogo poza mną. Nie mam nawet dostępu do wszystkich pieniędzy, które są w domu. Z tą myślą spałem twardo, podparty wysoką poduszką, obok mamy.
Moja matka, Sharda Devi, zawsze uważała się za osobę poświęcającą się dla rodziny i oczekiwała od synowej całkowitego posłuszeństwa. Pomyślałem: „Jako syn, masz obowiązek opiekować się rodzicami. Kobieta musi znosić tylko trochę, co w tym złego?”.
Moja żona, Anita, pochodzi z innego miasta. Poznaliśmy się na studiach w Davao. Kiedy rozmawialiśmy o ślubie, moja matka stanowczo się sprzeciwiła.
– Rodzina dziewczyny mieszka daleko, więc ciągłe podróże tam i z powrotem będą męczące.
Anita płakała, ale była zdeterminowana:
– Nie martw się, będę twoją synową i zaopiekuję się twoją rodziną. Mogę nie móc odwiedzać rodziców częściej niż raz w roku.
W końcu błagałem matkę, a ona niechętnie się zgodziła. Ale od tamtej pory za każdym razem, gdy chciałem zabrać żonę i dzieci do rodziców, znajdowała wymówki, żeby tego uniknąć.
Konflikty z teściową
Kiedy urodziło się nasze pierwsze dziecko, Anita zaczęła się zmieniać. Pojawiły się różnice zdań co do sposobu jego wychowania. Pomyślałam: „Moja matka chce tylko tego, co najlepsze dla wnuka, co złego w słuchaniu jej rad?”.
Ale Anita odmawiała. Czasami kłócili się nawet o takie rzeczy, jak dawanie dziecku mleka czy jedzenia dla niemowląt. Moja mama wpadała w złość, tłukła naczynia, a potem chorowała przez tydzień.
Ostatnio, kiedy zabraliśmy dziecko do domu mojej mamy, sytuacja się pogorszyła. Dziecko miało wysoką gorączkę i drgawki. Mama obwiniała Anitę.
– „Czyż nie wiem, jak chronić mojego wnuka? Jak mogłeś pozwolić mu tak zachorować?”
Uważałem, że moja matka miała rację. Obwiniałem Anitę, a ona zaczęła otwarcie okazywać swoją frustrację.
Walka i noc w magazynie
⏬Ciąg ⏬dalszy na następnej stronie⏬⏬
