Mój mąż przyprowadził swoją kochankę do domu, żeby mnie wyrzucić – nie miał pojęcia, że godzinę później będzie bezdomny

„Natasza… Nie chcę cię niepokoić, ale… czy to Logan?”

Strach zalał moje ciało.

Siedząc przy stoliku w rogu, zobaczyłam mojego męża z młodą kobietą przewieszoną przez ramiona. Chichotała, a on pochylił się, żeby szepnąć jej coś do ucha.

Nigdy mi się coś takiego nie przydarzyło, nawet na studiach. Nigdy nie sądziłam, że jestem typem kobiety, która robi awantury. Ale moje ciało poruszało się samo.

W mgnieniu oka byłem już przy ich stoliku, a mój wybuch sprawił, że oboje podskoczyli. „Logan, mówisz serio?!”. warknąłem.

Mój mąż spojrzał w górę, zdezorientowany i zaskoczony przez sekundę. Ale szybko dostrzegłam ulgę na jego twarzy, a co najgorsze, jego wyraz twarzy zmienił się w krzywy uśmiech.

„Natasza, no, wreszcie” – powiedział z tym swoim głupim uśmieszkiem na twarzy. Dziewczyna obok niego, Brenda, odwzajemniła uśmiech i spojrzała na mnie, jakby wygrała.

„Logan” – powiedziałem, ale mi przerwał.

„Słuchaj, Natasza. Lepiej, żebyś wiedziała o tym teraz. Nie muszę tego ukrywać” – powiedział swobodnie. „Kocham kogoś innego. To koniec między nami. Koniec”.

Tak to jest. Bez wahania. Bez wyrzutów sumienia. Chciałam krzyczeć, płakać, dać mu w twarz, w tę błogą twarz, ale jakoś po prostu stałam tam, odrętwiała.

Nagle Lola wzięła mnie za ramię, mamrocząc coś o tym, że Logan pewnego dnia tego pożałuje, i wyprowadziła mnie na zewnątrz.

Nawet nie zauważyłem, że pojechała moim samochodem prosto do swojego mieszkania, dopóki nie posadziła mnie na swoim łóżku, gdzie w końcu się załamałem.

Następnego ranka, ledwo przespawszy noc, postanowiłem wrócić do domu i się z nim skonfrontować. Może się opamięta.

Ale kiedy zatrzymałem się przed naszym domem, miałem wrażenie, że na nowo odkrywam jego oszustwo.

Tam, na trawniku, leżały wszystkie moje rzeczy – porozrzucane jak śmieci. Ubrania, ramki na zdjęcia, nawet stare podręczniki szkolne, wyrzucone bez namysłu.

I oto stał na ganku z Brendą u boku, uśmiechając się, jakby właśnie wygrał na loterii. Wysiadłem z samochodu, czując się otępiały, i powoli do nich podszedłem.

Logan od razu przeszedł do rzeczy. „Chyba nie muszę ci przypominać, ale ten dom należy do mojego dziadka i nie masz do niego żadnych praw” – zadrwił, podczas gdy moja twarz pozostała bez wyrazu. „Wychodzisz. Bierz swoje rzeczy i wynoś się. Już.”