Moja żona była sparaliżowana i nie mieliśmy żadnej intymności od czterech miesięcy. Zostawiłem ją więc na dziesięć dni, aż do randki z młodszą siostrą mojego kolegi. Ale co było dalej?

Ale życie ma dziwny zwyczaj ciągnięcia cię przez błoto, zanim przyniesie ci jasność.

Pewnej nocy, gdy ubiegałam się o pracę w firmie logistycznej, do recepcji podeszła pewna kobieta.

To była Leah, jedna z byłych fizjoterapeutek Hanny.

Próbowałem się odwrócić, ale ona mnie zobaczyła.

Ku mojemu zaskoczeniu, nie drwił ze mnie ani mnie nie strofował. Powiedział po prostu:

—Wyglądasz, jakbyś nie jadł od kilku dni.

Rozmawialiśmy. Słuchała, nie z litości, ale ze spokojną szczerością.

„Dindo” – powiedział – „zniszczyłeś coś pięknego. Ale to nie znaczy, że nie jesteś w stanie zbudować czegoś nowego. Pytanie brzmi: Czy nadal będziesz tanim źródłem ciepła? Czy w końcu zdecydujesz się stawić czoła samemu sobie?”

Jego słowa były niewyraźne.

INNA RESTAURACJA