- Tuńczyk pasiasty: Ten mniejszy gatunek jest zazwyczaj określany jako „tuńczyk jasny”. Ma najniższy poziom rtęci – około 0,12 części na milion – co czyni go najbezpieczniejszą opcją do regularnego spożycia.
- Tuńczyk żółtopłetwy: Nieco większy, żółtopłetwy zawiera wyższy poziom rtęci (około 0,35 ppm). Choć nie tak wysoki jak tuńczyk biały, należy go spożywać z umiarem.
- Tuńczyk biały: Zawiera najwięcej rtęci, średnio do 0,50 ppm. Władze sanitarne zalecają znaczne ograniczenie jego spożycia.
Wskazówka: Jeśli na puszce nie podano gatunku, prawdopodobnie jest to bonito. Zawsze czytaj etykietę, aby mieć pewność.
Inne błędy w jedzeniu tuńczyka, których należy unikać
Oprócz pomyłek gatunkowych, przy spożywaniu tuńczyka w puszce zdarzają się jeszcze trzy częste błędy:
Ignorowanie etykiet: Pomijanie drobnego druku może oznaczać pominięcie ważnych informacji zdrowotnych. Niektóre marki podają bardziej transparentne informacje o zawartości rtęci niż inne, dlatego warto poświęcić czas na szybkie sprawdzenie online.
Nadmierne spożycie: Tuńczyk jest zdrowy w umiarkowanych ilościach, ale jego nadmiar może prowadzić do gromadzenia się rtęci. Eksperci zalecają ograniczenie całkowitego spożycia owoców morza do około 227 g tygodniowo, szczególnie dla osób z grupy podwyższonego ryzyka.
Nieprawidłowe odsączanie: Niezależnie od tego, czy tuńczyk jest pakowany w oleju, czy w wodzie, dokładne odsączenie zapobiega rozmiękczeniu potraw i pomaga ograniczyć ilość zanieczyszczeń. Użyj pokrywki lub sitka, aby uzyskać najlepsze rezultaty.
